2.Մտորում Սևակյան մոտիվներով

Սևակի այս ռադիոնյութը իրոք, որ բավականին իր մեջ ափսոսանք և քարոզ էր պարունակում: Ափսոսալով կորցրածն, քարոզելով չկորցնել ներկան ու եկողը: «Թո՛ղ այսուհետև մեր ազգային կյանքը ընթանա այնպե՛ս, որ մենք այլևս չունենանք նոր մայրաքաղաք» ամբողջովին համակարծիք եմ այս տողերի հետ, այնտեղ որտեղ ապրում ենք, մտածում, վատակում,կորցնում, սիրում ու դառնում սիրելի: Այդքան բարի էություններով շրջապատված, այդքան հարզատ օդը շնչելով չի կարելի՝ ճիշտ չէ կորցնել այն ու հարմարվել հաջորդին: Տարեց տարի Երևանը փողխում է իր ոճն ու տրամադրությունը, վստահ եմ որ շատ տարիներ հետո այն ինչ ունենք այսօր հնություն է համարվելու ու մեծ արժեք է դրսևորելու, ուստի այսօրվա քիչ թե շատ հնությունները պետք է պահել շատ խնայողաբար, որպես ապացույց և հպրտություն: «Մեր գանձը», խնդիրը քաղաքացիների գիտակցությունն է, պետք է դա փոխել, որպեսի ափսոսալու պատճառ այլևս չլինի:

 
http://msargsyan.wordpress.com/2013/04/14/%D5%A2%D5%A1%D5%B6%D5%A1%D5%BD%D5%BF%D5%A5%D5%B2%D5%AE%D5%AB-%D5%AD%D5%B8%D5%BD%D6%84%D5%A8-%D5%A1%D6%80%D5%BF%D5%A1%D5%BD%D5%A1%D5%B6%D5%BE%D5%A1%D5%AE-%D5%A5%D6%80%D6%87%D5%A1%D5%B6%D5%AB-%D5%AE/